Tiny parts of thoughtfulness
levitate in empty skies
an epilogue of last goodbyes
echoes through a moonless night
Tales of old are sinking down
mementos fill up cloudy eyes
cries and silent songs of grace
travel more than thousand miles
Everyone on earth can hear
and feel the ending of a life
filled with miracles and dreams
endless was the will to strive
for the simplest of them all,
to be loved before one dies
a rarity that can be found
only in the afterlife
And in those nightly songs of grace
draping over time and space
shrouds of untold truth that I've
never heard and never faced
A woven web of sound and phrase
fragile like a veil of lace
Only crafted for the grave
a precious giftlife never gave.
In the sound of autumn’s flight
winter throws an artful show
when he crafts with clay and snow
baroque trees and Rococo
Beautiful the hills beneath
skilful captured in the freeze
flowers locked in fragile shells
still’s enchanted by the spell
of the everlasting white
Crystallized into calcite
In the fast and endless flight
and the luminescent light
everlasting trees stand tall
shed their leaves for winter’s fall
Forests rule the marble halls
Greatness and eternity reflect from broken barken walls
And when the spring is there and calls
upon the dew and summer’s waltz
the world beneath breaks out and sprawls
its roots and tendrils ‘till the fall
will cover them again
Protecting all his precious gems
even when they’re only stems
of a long forgotten life
In a world of white, they thrive
and will not melt at all
Lifting up the world they shall
leaving humankind in awe
For that winters cloak will fall
because he loves us all.
I saw the shades of amber grey
noticed black and brown, which lay
on the surface of your scene
covered all the tints of green
and red, the white, the pale, the blue
the pastels that were never you
look only at the ones who reign
the saint, which picture must be framed
the “colourful” cannot be blamed
they are not seen, or very faint
yet immortalized in paint
all these hidden things beneath
like wind in colours of the wheat
revelate, inside their flow
the bending gold with silver glow
disturbs the feathers of the crow.
I know, this is not what I mean
one’s perception lies between
what is or what has never been
and everything that is not seen
I paint with colours of opaque
a hidden world, that is too vague
it’s existence that I break
the dream
from which
I must
awake.
Here, in the cold
silence of dark
breath of life melts away
deep in the unseen black myth of death
the hunter becomes the prey
not to be seen
not to be found
not touched by even a ray
of sun or shimmer
sole purified dark
extinguished the light of day
but from this perished
putrefied ground
the ones that are gone to stay
lift up their heads
unfold their pennons
never to go astray
there’s something nice
about the dark
that turns our life
out of grey
the petals and leaves
the twist in their weaves
they’re weaving beyond decay
the perished
the new
the land of the dew
the dawn of our softly green
and this is why death cannot be seen
for life rules in between.
Hakken schuren
voeten slepen
volgen lijnen in het hout
het patroon van levensringen
die een oud verhaal bezingen
aanzet tot beweging geeft
de cirkel leidt een pirouette
en voltooit daarmee de dans
en gelijk het repertoire
die ze in de dansvloer stanst
de fijne krasjes in het lak
zijn er nog niet afgesleten
ook de passen niet vergeten
waar het hout reeds is gespleten
telkens als het lied weerklinkt
en in echo’s door het ruim
en de leegte wordt geleid
wordt geschiedenis gegrift
in wat eens was geplaveid
maar waar nu het verf verkrijt
en in poeder door de lucht
van de ruimte
wordt verspreid
“ik probeerde het te pakken,
want ze leek eerst zo dichtbij”
De herinnering aan mij.
We treuren
om de dingen die nooit gebeuren
die nooit waarheid waren geweest
of zijn
De dingen die
verstoffen
verweren
verstoten of
verlaten
In een kast verborgen of
onder het bed
Achter een dikke holle wand
met spiekgat en al…
Alles waarover niet gedacht is
stoppen we daar weg
en vullen de gaten met sop
Ja, even dacht ik daar aan
maar het was ook snel weer weg
De korrels zandgrond glijden
bewegen schurend over de grond
ze gedijen goed in zee
vormen zich, prachtig rond
Een kiezel, zo zuiver, puur en vrij
bijna de doorzichtigheid voorbij
zo vol van glas
en glans
Als zij over de bodem danst.
